güzelimin güz'ü
ayakkabımın teki kayboldu baba.
aylardan ekim
içimde nisan
yağmurlarım yok
ellerim kar
baktım yalancı bir güz
ufaktan ufaktan hani burunlarımın arasından
yitip giden bir piyano
aylardan ekim
içimde yalancı bir buz
eriten yine bir kaç insan organı
ve akdenizin tuzlu suları
babam beni bıraktı
ayakkabım ankarada
diğer teki ya sakarya ya yurdum dışı
içimde binbir insan
ayaklarım istanbulda
inanmadığım duygulara satırlar veririm sandınız
ne dediğimi bilmeden yorum yaptınız
ben daha açık cümle kuramam dedim
kalan perdeleri güzünden dişledim
dilim kırmızı kumaş parçaları
iğrenç tadı var
giy şu ayakkabıyı iyice tribe girdin
bu da posthödern şiyir
çocuk ellerime sağlık
ve bitmeyen güzlerime
Yorumlar
Yorum Gönder