çemberlerim
her gece rüyamda bir şehirden ayrılıyorum. bazen üç. varoluşum ayrılık ve yeniden doğuş diyorum belki de yaşamak sonsuz bir kısır döngü ayrılık ve başlangıç arasında her zaman aynı acı olacak her zaman aynı istek olacak yeniden her zaman biterken dünyan yıkılacak her zaman diyeceksin ki bu her zaman oluyor! olacak ya hiç bitirmeyeceksin ya hiç başlamayacaksın ya yaşamayacaksın ya bir fare gibi yemin geldikçe yerinde saymaya devam edeceksin yaşamak belki de diyorum hareket etmeden döngülerin değişmesini beklediğim ve sırf döngüler değişsin diye kılıfları yıkayıp değiştirdiğim bir yoldur diyorum bir ben kılıf uydurmuyorum karşılıklı giyinip karşılıklı soyunuyoruz sabunumuz bitiyor ne benim rolüm var ne artık kaybolan kalemimin yaşamak, sürekli bir ayrılış peşi sıra varoluşumun özü benim ve senin ve onun ayrılış başlangıçtan, ve yeniden, ve yeniden , ve yeniden