çemberlerim

her gece rüyamda bir şehirden ayrılıyorum. bazen üç.
varoluşum ayrılık ve yeniden doğuş
diyorum belki de yaşamak
sonsuz bir kısır döngü ayrılık ve başlangıç arasında
her zaman aynı acı olacak
her zaman aynı istek olacak yeniden
her zaman biterken dünyan yıkılacak
her zaman diyeceksin ki bu her zaman oluyor!
olacak
ya hiç bitirmeyeceksin ya hiç başlamayacaksın
ya yaşamayacaksın
ya bir fare gibi yemin geldikçe yerinde saymaya devam edeceksin
yaşamak belki de diyorum
hareket etmeden döngülerin değişmesini beklediğim
ve sırf döngüler değişsin diye kılıfları yıkayıp değiştirdiğim
                  bir yoldur diyorum
bir ben kılıf uydurmuyorum
karşılıklı giyinip                   karşılıklı soyunuyoruz
sabunumuz bitiyor
ne benim rolüm var
ne artık kaybolan kalemimin

yaşamak, sürekli bir ayrılış peşi sıra
varoluşumun özü
benim ve senin ve onun
ayrılış başlangıçtan,
ve yeniden,
           ve yeniden
,
                       ve yeniden