of

saatimi çıkardım çünkü kolumda ağırlık ve ev sarı ve bu sana son şiirim annemden ilk ayrılışım, kendime ait metrekarelerim ve savaştığım paraları. süsledim seni, baktım sana. güneşsizliğine boyun eğdim ve bazen de hap kullandım kaşımı alamadım. hep ışıksızlık. mumlar dizdim ve yapay ışıklar seni dizdim sığ diye içine, on santimin hesabında. şimdi kırık içindekiler çekyat da yatak da masa da. dolap da. bir ben sağlamım. yani bence öyle. çekmecemi açsan, tutabileceğin bir yer; omurgamda sivrilik, yine de dik ayaklarım düz. bence tamam'ım. belki bir gün yanımda uyur, deliririm. çilek kasalarından kitaplık, kuru çiçekler şarap şişelerine, ben artan on santime; sığardım. taştım. kendime güneş buldum. hava ve otuz kişilik mevlüt için gerekli zemin. içi çiş kokar sokağım caddede. pencerem küvette. çocukken evimiz komple sarıydı sonra bende sarardım. şimdi gittim, baktım. içerisi salamura içerisi alabora içerisi küf içerisi fırtına sal