of

ağzım acıyor iki senedir yirmiye girdiğimi isyan eden bedenim ağzımı acıtma ben küçük kalırım

günün birinde ne kadar çok kendimizi anlatmışız yanlış tanınmamak için. oysa doğru tanıyan bir kişi olurdu onlara dost denirdi. sanki biz kendimizi tanımışız gibi. evdeki toka kutum gibi bir sürü soru bir yığın onlardan biri; eğer ben kendimi tanımış olsaydım balkondan atlar mıydım rüyalarımı kim bilir ben unuturken sen o korkunç kediye nasıl kötü arkadaş dersin psikoloji bunun için var dediler fizik senin için hukuk babam için, hiç roman okumamış çocuk, kimin için. ben de bilmiyorum. kürtçe öğret bana diyorum sen dağa çıkan pislikleri nasıl seversin gibi mandal tepkiler belimde. ingilizce öğret bana diyorum başım üstünde yerin var, para olmasa işin ucunda öğrenecek değil gibiyiz. aç kalmaktan o kadar korkuyoruz ki paramız kalmasa tokatlayacaklar kaba etimizden. telefonlarımızın ön kamerası olmasa. garip kokulu nemlendiricilerimiz, topuklu siyah botlarımız ip gibi bir işe yaramayan tangalarınız olmasa sanki bir hiç'iz cinsel devrim de

kaç kere otobüs biletlerine bakmış, uçaklarla denk getirememiş bir türlü uçamamış ve eskisinden daha çok korkmuş. biri diyarbakırı suriye sanmış öbürü, diyarbekir gibi, aldattım sanmış ama asla aldanmamış. ben yaşadıklarını yazan ve yaşamadıklarını öpen bir insan sen uzak yol on sekiz saat yüz lira , üstüne kaza ve taciz. sana kavuşmak pahalı senden uzaklaşmak , öldür dersin gül güzeli. özgür sandın kendini, nerrantsula sandın kendini sen kendini kendin harici, her şeyden biraz sandın. değildin. bir adın var dı ona sahip çık. bir kaderin var dı onu boz. biraz adam ol. yani, duygusuzum der ama en büyük ihtiyacı sarışmak. yani, ben umursamazım der ama en büyük sevinci takdir. utanıyorum, çünkü neye sahip çıkamadığımı bilmiyorum. üzülüyorum en çok da durup dururken sorun yaratabildiğime. her şey normalliğinde ilerlerken ben yürümeyi unutuyor gibi. ayaklarımın işlevini hatırlamamış gibi. öpsem bebek gözlerinden nerrantsula, çocuğ