of

birileri için önemli gün bakirmiş bakir uzundur uzundur siya siyabend ışığa uyarlanamıyorum kapalı kapalı kapalı tatlı tatlı sordum beni kesmeyin inandığım şeyleri buluyorum ama ruh taşı gibi birini öldürmem gerekmiyor hem de sevdiğim birin sevdiğime karar vermiş olduğum biri mesela annem hiç babannem değil umarım yarın anlamam ya da sonra böyleyse böyledir yaşanmıyorsa alışırsın uyuyorlar mı yoksa ben gözümü kapatınca mı düşüyorum  ışıkları göremiyorum ekrana da bakmam lazım takip edemiyorum biraz başım dönüyor leyla ışık garip ışık hareket hareket serbest çağrışım altta kalanın canı çıkan bir k harfi sonra bende ölüyorum bir yerlerden atlayıp sen sus kornetton konuşsun sikin kadar konuş ulan slogana bak hareket ve dans terapisi adı altında bi yolculuk ama din gibi dedim tapmazsın ama inanırsın yollarım çoğalıyor ve onları buluyorum çatallar çatallara değil aynı ayrı çatallar en başta elimde olduğunu bilmiyodum sonra baktım ki tek bir ışık

sevgi: trageydanın kaynağı, yaşamın kökeni, insanı var kılan umut çocukken olmak istediğim şey baba imiş muzlar ve armutlarla boğulmadığım bir denizmiş bu matematiksel evrende her seferinde yerine koyduklarımın dağılmasıymış 45 liraya aldığım bebeğin ölçüsünün anlamsızlığı muz ve fındık ferhat ve özcan anlamadığım isimler ağzıma tıkılan çikolata isimlendirme yollanan yollar seçimler biliniyormuş gibi görünmek özünde koskoca bir sıfır ve muhtaçlık sevgilim yoldaşımdır, sevgimdir tokat atan şerefsizdir, kan bağım dahil bağıran şerefsizdir, genlerim dahil, insancıl psikolojik şiddet- neyden? soru işaretim varlığım ot içmiş dizelerim ne yazdığımı hep anlayan, her yaşımda biri beni bilen doktoralı bipolar ırkçılık ve faşizm müziğin içinde sanatın tanımı ve ilerleyemediğim, mükemmel olmayan dönüşüm iyi gün dostları matematiğimin kaydığını bilseydi ve aslında iyi gün dostlarında sevildiğimi bilseydi, müziği duyarken sözleri kaçırdım.

      Bir şeyler söylemek istiyorum ama tam olarak nereden uzatsam yolu, kareyi nereden oturtsam, klibi nasıl kırpsam,, bilemiyorum. Kapıların kapanışı izlemek çok güzel. Karanlıktan çıkan vezneciler tünelinden, istanbulun pisliğini güzellemek çok güzel. Güneş ağzımıza girerken tek derdimiz bu beş dakikada bir mesaj gelmiş midir,oluyor bu hiç güzel değil. Ben de çekmeye utanıyorum. Genelde çok ağlıyorum. Yüzüm delinirken, öyle dururken, insanlar gülerken, gülmezken...  İstanbula gelenler olmuş. Kimisi turist, kimisi yakınım olmuş. En çok şiirleri kadınlara ve babama yazmışım. Dünyada geriye ne kaldı ki. Bugünün acısı, bugünün sevinci hiç derdim olmadı. Bazen şükrettim gözlerinin içine bakıp. Bazen söyledim, bazen söylemedim. Zaman geçtikçe hep kendi eskilerime, ne kadar güzelmiş o günlerin diyorum. Biliyorum bugünler de geleceğin "ah o güzel günler"i, Vagona maskesiz bir kız biniyor. Ayak parmakları terlikten taşmış. Para istiyor. İniyorum, gideceğim yere ağzım açık yürüyorum