of

ayak bileklerimden kalçama kadar beni havaya kaldıran, Luis'in de dediği gibi güzel kaçış yolları biri sorsa, bu yoldan kaçılır mı kaç derim. yol boyu kaçarsın, kaçarsın da yolun sonu yine burasıdır. ben kaçmayı tercih ederim. -süresince- bu kaçıştır, bu değildir, yattığın yerler muhakkak ıslanır geceleri ya sevdiğindir, ya yine sevdiğin bir yerindir neden geldik şimdi ben pek bilemiyorum bozuk makineleri düzeltmekle mi geçecek ömrüm ben de sonunda bozulmayacak mıyım? hele baştan bozulanlar var, bunları nereye geri verelim, yoktur yeri kime kızalım beş koca sene sonunda resetlenme tuşumu buldum bir g noktası değil bende öğrenci evinde bir oraya bir buraya sallanıp duran sesimden korkanlar bilmez, benim arızam geçicidir, beyin desen satılır. size kalp nereden alınır?

turuncu ışıkların altında, bedava müziklerden dinliyorum gözüm beynimle beraber kayıyor daha önceden de kaymıştı benzer şeyler hatıramda bu ekmek küflenmiş ben yemeye devam ediyorum yok diyorum, yemek böyle bir şey ben buna para verdim, yürüdüm, gittim aldım ve geldim yenmek için var bu yeşil ve beyaz pamukçuklu kısımdan bir parça alıyorum ağzımda iğrenç, kibirli, hırslı bir tat. senin kabuğunu atsam, yine sen, sen olarak kalacak mısın yoksa dökülecek misin patlıcan gibi kim karar verdi satılman gerektiğine iddia ediyorum, çünkü gördüm hayatlarınızı, ilahi bakış açısı benim. bildiğim tek şey acımdır anlayamadığınız anlamak için yaşamak gerek aradan yıllar geçse de dostluk ancak ted ve barney arasında bir biradır sınırda insanlara yaftalanan çizgilerdir halbuki iki çizgi var ötekinin, ve diğer ötekinin. en büyük acı benim acımdır. ben sur'da büyüdüm. ben almanya'da bir türk oldum konya'da bir ateist, portekiz'de bir zenci oldum. sen a