yolsuzların şiiri
yerim pek değişmedi aynı camdan sarkıyorum aynı gelen geçene tükürüyorum başlarını kaldırıp bakıyorlar ama gelmeye cesaretleri yok içim pek değişmedi hala titriyor sinirlenince hala bağırıyorum organlarıma üzülünce içimde bir şey kalmadı. kötülerine denk geldim diyemem oluşan kötülüktü bugün burada yarın kelebeğin kanadında. vicdansız burada yoksun yarın orada, arkadan iş önünden tokat değişmeyen şeref değeri dönüp duruyor diyorum ki, sen kimden neyi, , isyanımın en büyük sebeplerinin bana verdiği bir iki güzel şey vardı o da bu muazzam kaotik birleşimin sonucu ben ve kendim yarışa girmeyişim toprağa kaza kaza bir şerit çekişim hayal edişim bir filtre var gibi dünyamda sadece pislikler kalıyor üzerimde kendisi olamamışlar, başa saranlar ergenliğine zaten hiç girmemiş olanlar yolunu çizdirmeye çalışanlar yolunu çalanlar olduramayanlar isyan edenler, ama nedenini bilmeden saldıranlar var olanlardan alıyor hıncını iz bırakandan sokağı değiştirenden akışkandan kabını kendi yaratandan kura