of

ravi shankar konçerto meditasyon elmalı mum balıklar her yerde kuruduğunu sanan çiçekler onları yaşatmak isterken dalından koparışımız, bunun düzgün yolu var mıdır? mesela kendi iyiliğini isterken diğerlerinin kötülüğünü de istemek de bonus puan mı ona kötü bir şey olsun istedim bana aşık olsun istedim mısırlı bir müzik biraz mutluluk hormon aşılayıcıları herkes bunlara şiir yazar evimden dönerken evlerini yakan kardeşler görüyorum otuz beşine gelmiş yalnız bir kadın görüyorum diyorum, boşuna mı yaşıyorsun elinde yapması gerekenler ve farketmiş ki insan koyması gereken yere hep bi uğraş eklemiş. elinde çok malzeme kozmetiği bitmiyor yalnızlığı bitmiyor bitmiyor iyi gelen şeylere tapın çiçekler ölmemiş çok su versem çürür mü herkes kendinden başka bir yolla intikam alıyormuş çok eşyam var ya ben gideyim ya onlar

aff-et üzerimize oynanan hain planlar çizilmeyen çiçekler bazısı silinmiş duvarda yazılar, odada eşyalar nasıl silinir kötü olur yine çocuk ağlar, peki kadın neden ağlar. odamda üç çiçek bırakıp geldim döndüğümde onlar da ölmüş olacak peki ben böyle yaşadım mı üç ölü bırakırken, kendim yaşadım mı bilmiyorum gözlerim ve yüzüm hüzün uyandı gözlerim ve yüzüm sanki bir bataklık gibi isterim ki görme. bu dalgalı denizde, bir tek sular sallanmıyor balıklar sallanıyor denizde gemiler sallanıyor ben yer kabuğu değilim dimdik durayım sallanıyorum allahın belası yirmiiki yaşımda hiç lisesi olmamış gibi küçülüyorum affet ben o kadar güçlü biri değilim bu nasıl sevgi, bak ben böyle mutsuzum mutlu olmamı istersin kolumda hayali bir kadın pek çok zaman sonunda yanındayım ama kötüyüm ve sana söyledim, haberin olmaz ama köşelerinden betimlerim pişman ol bana söylediklerin cebimde pişman olman lazım sen çiçekler çiz ama dün, bugün geç oldu uykum va