insan eti
uzun zamandır yazmamışım elimi kalem görmemiş ayaklarımı çorap görmemiş ben seni bir yerlerde görmemiş tatlı yedim geçmedi mesela ne olduğunu anlayamadığım bi baş ağrısı kasığımda hüzünlü konuşmalar yırtık çoraplarım ne olduğunu anlayamadığım yırtık çoraplarım içinden küçücük delikten girer buz gibi hava orda sen vardın iki gram yırtıklık iki gram sevmeyiş sevemeyiş yırtık çorabın deliklerini. elin kalemde, bir düşünceler ilerler kaleminde biraz hızlı yazarsın yetişirsin beynine masa başında birilerine yazarsın kendin hariç herkese seni görememiş herkese saçma sapan sevemeyişler sıralarsın ne olduğınu anlamadığın ayak üşümeleri eşlik eder sofralarına ısrarla göremezsin bakmak istemezsin kör topal sikilmiş bir beyinle kendin hariç herkese yazarsın sonra bi gün kendine ümit verir bir kedi alırsın masa başına ışığın olur onun burnu basar basar yakarsın sever sever sayarsın yazarsın ama ne bok şeyler yazarsın hayaller düşünceler kırgınl