of

farsça bir şarkı kendini hatırlatmaya ihtiyaç duyan ulu hazreti menekşe, elleri kapında mohsen gibi sesi sesi en çok beni dindiren gibi bekliyor nefreti beklemek unutacaktı bu yüzden tahrik etti sevecekti bu yüzden intihar etti hazreti menekşe, esmer ve yittikçe büyüyen inanmıyor hala inanmıyor beklediğini sanmıyor- um çünkü yittikçe büyüyen bir çiçeksin elleri kapımda çalmıyor her akşam içiyor sevip sevmediği meçhul sonra büyüyen kızı hesap sorar çiçekten gözlerimi yeşil yapan senin aşkın sesimi ince yapan- ki muhtemelen incedir sesin - sensin derdi ama bilmezdi ki sultanahmette hayvan yemek için yürürken sen bir tesbih için ne kadar heyecanlanır ne kadar hatırlarsın çok, bilseydi seni unutmadığını. ama battal boy poşet ararken miniklerin battalını bulduğunu hazreti menekşe, boy veriyorsun sen boy verdikçe bitiyor saçların belki beyazlamıştır artık ama unutma ince bir sevişme sırasında gözyaşlarını ama unut ma hayvanca bir ka

hadi tam ara vermişken -ki ara vermek sadece kapıdaki kurabiyeleri yemek içindir- biraz yazışalım. her gün aldığımız ilaç dozunu hatırlayalım hadi tam otobüse binmişken, vedalaştıktan sonra el sallamışken, terkedelim. hem ne farkı var veda ve terk'in? birinde kavga dövüş ağlama, ötekinde salt ağlama. ama sen de hiç hüzün. annem seni sevdi yani bir farkın yok çünkü annem ben kimi sevsem sever bizim kalplerimiz birdir. tüm dünya bana öldün dese, annem yaşatır beni beni bir gün annem yaşattı ben ölmüştüm biliyor musun? esmer bir oğlan var yer yer o da ölüyor ama annesi çoktan ölmüş, yaşatanı yok. ona bazen üzülüyorum, ama çoğu bazen nefret ediyorum neyse bunu sonra konuşuruz hadi, beni biraz özle düşün ellerini kim öpüyordu serçe parmağı nerelere varıyordu sonra en son, tiksinmeden ağzına gidiyordu. hadi, bir düşün iki'sini unutma değişme de yani sevmek, değişmeyi gerektirir feyza sus artık çokeşliliğin birleşik ama biyolojik oy