karantinada ayrılık

hiçbir aramayı reddetmemişim
bana aşık değil sapık demişler
cinsiyetimden vuruluyorum


kafamı kaldıramadan gitmişim ayrılığa
şimdi can havlinde tekrar ayrılıyormuşum
dünyayı yıkıyorum
kendi içimde bir çok gezegen devrini tamamlıyor
uyduluktan kovuluyorum
çoktan bitmiş duyguların kalıntısını süpürüyorum

karantinada terk ediliyorum
kimse bu eve üç ay boşa kira vermek istemedi, anlıyorum
bedavasına bile tahammülü yok

kafamı kaldıramadan gitmişim sekiz yüz kilometre,
insanlığa aşığım.
kafamı yine kaldıramamışım bir koca sene
kimse kimseyi affedememiş
yine aramızda türkiye haritası,
kaçmışken kaçalım diyor
ne sen gel
ne ben geleyim, bile değil.
acıyor
acıyor
bir iğne topuzuna dönüşüyorum
iğnem işlevsiz
olması gerekenler ve olanlar arasındaki çizgiyim
ancak ayak acıtıyorum
acıyor
acıyor
ne sevgi, ne tutku, ne huzur
bakıp
eli çenesinde
acıyor
acıdıkça acıyor
acıdıkça kesiliyor ayaklar
olması gerekenler biraz yaklaşmaya yatkın
olanlar gittikçe uzak

kimse kimseyi affedememiş
kaçanların peşinde kovalayanı yokmuş
eylem nereye gidiyor?
ben kutsallığa.
referansım yok, sevgiyi böyle gördüm
çuvaldızım yok delik deşiğim
sizin hakkınızı da bana yazıyorum
acıdıkça acıyor

insanlığımdan ayrılıyorum
geriye hayvanım kalıyor.

hoş geldin zürafa,