yetmemişlik
önümdeki resimlere bakamıyorum
acayip heykellere hiç bakamıyorum
görebildiğim parmak uçlarım
ayaklarım bile değil aslında,
çoraplarım.
görebildiğim
uzanan bacaklarımın bitim yeri.
geldiğim yer.
gidememenin sebebi
bulunduğum yer.
arkamdan biri sesleniyor
elleri güzelmiş
sesi de öyle
arkamdan biri seviyor
saçıma geldi sevmesi
saçımdan gitti
muhakkak onun gözleri benim gibi bitimde değildi
o daha dar alanlı bitmelere bakmayı sevmezdi
tablolara bakardı
adamların elinden tutardı
eminim onun gözleri benim gibi hiç sevmediğim ayaklarımda değildi
belki
ayaklarımı severdi
saçımı sevdiği gibi
gökyüzünü falan sevmezdi
onun güzeli çirkin olandı
ya da benim güzelim onun çirkini.
benim gibi sevmiyor beyazı
elinden tutuyor renklerin
falezlerden itiyor
uçurumlarda
ağaç dallarına takılı kalıyor renkleri
benimkilerse sırtımda
diğer bir çok şey gibi.
benim gibi öpmüyor siyahı.
iç çamaşırında saklı tek iyiliği
bacakları bir kadın
elleri sonu olan sonsuzluk
elleri yaratan
elleri mavi
ikimizin mavisi
mavi elleriyle duvarı boyadı bugün.
bileklerine siyahlar damladı
ben onları burnumla sildim
en sevdiğim sütyeni verdim
o bile küçük gelmiş
Yorumlar
Yorum Gönder