hiç

biz cinsiyetsizliği bahşetmişiz ağaçlara

biz, iki kahve insan

biz, bir şeylerden kaçan bir kaç milyon insan

kimliksiz

birer silüetiz

unutmuşuz diyarbekiri

unutmuşuz pedofili mağdurlarını

küçük çocukları

barbisi olmayan kızı değil, oyun oynamaya mecali olmayan kızı,

unutmuşuz

batıdayken doğuyu

kahve içerken soğanı

unutmuşuz

vicdansız,

umarsız,

gamsız,

birer silüetiz

fırçanın üstünde kalan üzücü miktar boyanın eserleriyiz

ve hiç hatırlamadık ölen insanları öldükleri gün hariç

hiç unutmadık doğum günlerinde ultra pahalı hediye almayı

hiç kaçırmadık en son telefonu almayı

arada bir sevgiliyi öpmeyi, hiç unutmadık

çünkü bunlar kabile nutkuydu

bilmezsen kapıda kalırdın

kapı soğuktu

kapıda kalanlar üşürdü

-birbirlerine sarılmayı unutmuş insanlar-

üşümek mühim mi

benim için yan oda başka bir evren

orada bir kız öldü

ben duymadım çay içiyormuşum

kız ölmüş

yan odamda

ben çay içerken

çay ben içerken

nasıl mümkündü

ölüm odadan teğet geçmiş beni 

,

nasıl mümkündü

ölüm yan odanda olurken sen başka bir yerdeydin

ya her şey olağan ya sen çok umarsız

ya geç bunları, benim dünyam bana

baş rolüm benim

görmedim ölenleri

görmedim sevişenleri

zevk alanları görmedim

kendim hariç üzülenleri görmedim

gözlerim dışarı dönüktü

kendim hariç kimseyi görmedim yine de

kafa karışıklığı

hep kahvenin suçu

biz balık akıllının değil

biz, hep unutmaya alışmış

biz,neden hatırlamayı bile unutmuş?

biz, kahvenin suçu

gel, biraz daha insan olalım