toplu taşımada zencefilli ayaklar
boynum acıyor.
yazılarım yine imlasız bak
beş saattir aynı yerdeyim
boynum acıyor
saçma sapan bir eğimle
yatıyorum uçkurunda
ve çirkin
metroda, tam da yer kalmadığını hissettiğim bir anda,
üstüme geliyor
biraz insanlar
biraz sen
biraz bilinçdışım
hareketsiz kalıyorum oracıkta
bilincim kapalı
irademin olmadığı yerde suçu bilinçdışıma atarım hem
bilirsin
boynum acıyor
metroda
cama yapışmışken sırtım
ve tutanacak herhangi bir boru yokken
ki hiç striptiz yapasım yok
düşmeden durabiliyorum
beynim kafamda değil benim
sırtımdan işliyorum
düşününce sırtımı kaşıyorum
sen sevince beni sırtımı öpüyorsun
ah ne mantıklı iş bu.
boynum bak hala acıyor
tam ensemde
bir ruhun el izi
tam ensemde
senin diş izlerin
ve biraz mor ısırmışsın beni
ah
ne ölümcül iş bu.
benim hiç striptiz yapasım yok
metrodaki borulardan sıkıldım
bir türlü elimin yetişemediği tutma şeylerinden
sıkıldım
madem düşeceğim dedim
hazır da sırtım da bu işe dayanamıyorken
oturdum yere.
burdan bacaklarınız kokuyor.
ayaklarınız zencefilli.
Yorumlar
Yorum Gönder