ben mutluluk şiiri yazmam

kafamda milyon soruyla yol alıyorum
yollarım güzeldir
sırtımı taşıyamıyorum
vardığımda alır benden diyorum,
varışım nereye bu bilet tek yön mü
bilmediğim pek çok şey, bildiğim bir adım


ellerim hep ıslak
dereceler artıyor
saatim amele yanığı

ben zaten çıplakmışım dedim
ne giyersem giyeyim
baş parmağımın beni,
boynumun kemik olmayan kemikleri
görünürmüş oradan
iki bina arasındaki beyaz otomobil
sevmediğimi iddia edip dibini sıyırdıklarım
ben ve benden de ben
bakışıyoruz


onuncu sarışı cümlelerin
sarılıyoruz
biraz yemek yanıyor
biraz biz

gelişini bekliyorum
kimdin sen
nasıl gülüyorsun
ses çıkar mı
gözlerin kaçar mı
bana yemek yapar mısın
ellerin nasıl sever
yürürken yanımda mısın
ne kadar yerin var evrende
beraber ne kadar kaplarız
birleşince tasarruf mu olur israf mı
birgün azalır mıyız

her şey olacağına varıyor
biz sanki bu sefer olacağına varan yer'iz
olanlar olmuş
kayıplar ve denk gelişler
dokunduğun bir kitabım kalmış rafımda üç sene
ben onu kendimle taşımışım

şimdi hatırımda bir parça
içimde bir yer var tam açamadığım
ağzı kulaklarında bir his
biri oraya oturmak istiyor gerine gerine
diğeri de bekle, diyor
ben bu sefer ne beyaza koyuyorum ne siyaha
sen şimdi grisin diyorum
hissim beyaz, aman sus!

grisin diyorum, istersen gelirsin
istersen öpersin
istersem varırım bacaklarının oturan yerlerine
aşk örgütlenmektir, işteşliktir diyor
ya akarız
ya bükeriz
ya kırılırız en düzünden

peki biz şimdi neyiz