babamın adı

babamın ismini düşünüyorum
ironik bir benzetme oluyor sana
bunu bir tek ben anlıyorum

siyah kuğuları buldum sevgili önerme
beni de sal yalnızlığıma
birkuş olup eriyeyim nehirlerinde

seni unutmak için harcadığım zaman diliminin
ikibuçuğuncu ayındayız

virgül koyuyorum sohbetlerime
sonra bir el ilanı kapımda,
üstünde babamın adı var


bir el ilanı başımda
rüzgardan yüzüme yapışmış, avare koşuyorum
koşuyorum
düşmüyor yüzümden kağıdın
yalnızlığın
düşmüyor gözümden


hasan'da artık vapurda

o bir siyah kuğu
önermelerin çeliştiği
bazı filozofları üzen bir siyah kuğu.

kesme işareti kullanmışsam bilin ki mesele mühimdir.

benden daha mühim meseleler
boşluklar, zırvalıklar, yitip gideceğiz
unut yavrum

insan nasıl bilinçli olarak hafızasını silmeye çalışırdı
bu düpedüz nankörlük!

ünlem koyuyorsam bilin ki mesele mühimdir


siyah kuğum,
dizlerime yatıp kendini ifşa ettiği gün
yeşil kanepeleri kırmızıya boyadığımız gün
her şeyin sır kaldığı o minik gün
sır olup gömüldü karanlık yerlerimize

ve ben hala anlam veremedim yeşil koltukların hemen kirlenmesine


korktu
kortktu
ilkdefa yazıyorumsana bak
aleni bir şekilde

siz anlamayın,
siz üstünüze alının.

babamın ismini anıyorum
meçhul bir yerdesin
kendi içinde kaybolmakta
dehlizlerinde sürüklenmektesin
sen de, biliyorum,
kırmızı boyaları düşlemektesin


elinde cif, beni her yerden silmektesin


bu teknoloji henüz çıkmadı
                  henüz çıkmadı

                           

      anneme dağ keçisi sevdiğimden bahsettim uzunca bir süre. çimen yediklerinden ve yeşili sevdiklerinden, geri kalan renklere kötü isim taktıklarından. saçlarıma hiç anlam veremeyen dağ keçilerinden bahsettim anneme. bana güldü. ben öyle değildim.

uzaktan ne olduğum belli değildi
yakından karmaşıklaşıyor-muşum
biraz daha içime girince
bir sis oluverip kayboluyor-muşum
 çünkü babamın adını andım şimdi
onun adı birine yaverlik etti

ikibuçuğuncu ayındayız hiçliğin
kapıma el ilanları bırakıyorlar arkadaşım

                          yok ol
varlığın kadar yok
yalnızlığının büyüklüğünde, yok ol içimde
                         el ilanlarının ellerini kestim


bir resmin var, nazan öncel parçasından değil
ama yüzünü dönmüşsün
diğerinde kahverengi bir modda tek resmimiz
ne sen varsın ne ben
aslında ikimizde varız

                    yalnızlığının büyüklüğü kadar.



sürükleniyorum kendime
güzel geceler hayatının ikinci evresi