yanık yumurtalıkların

özenle yaktırdığı doğallığından bir kase koy poşete

sakla

ilerde çocuklarına göster

bak bunlar yumurtalıklarım

şayet doğarsalar.

kayıp giden çizgiler içinde kara çarşaflı bir punk görüyorum

beş vakit namaz kılıyor

günleri tersten

elleri düz ama, bir oradan yırtıyor

sonra çarşafını.

diyorki 

secdede kalacağım ve çilekeş olacağım

kendine yüz metrelik bir ev ördürüyor

içinden çıkmıyor

kara çarşafını asıyor odaya

aslında asamıyor çarşaf uzunmuş

sonra soyunuyor

yaratıldığı için şükran duyuyor

yalandan-mış

kendinden sakla

sonra çocuklarına göster

neden doğallığını kapattı bir kumaş parçasıyla

neden utandı tanrının yarattığı bedeninden

herkes onun gibiydi

neden herkes saklardı

ayıp mıydı öyleyse doğmak?

yaratıldığını saklayıp kötülüğü ifşa etmek neydi

ayıp mıydı yaratılmak?

tanrısı ona kapan demişti. 

belki de fare kapanıydı dediği

ama durdurup soramadı

çarşafını ütüledi

gözlerini kapadı

erkeklerin açık gözlerine baktı

canı çekti

çikolata gibi.

sonra ayıp dedi

başının bir bölü dördüne elini denk getiremeyişine

kızıyordu

ayıptı.

küçük evine girdi insan

orada saklandı

anlayamadı

hep eğik

hep yakarır halde kaldı

hiç yanmamak için