13.11.24 ilk şiiri
öfke kırmızı ve çılgın fuşya ve magenta arasında gidip gelen bir ring yolcusu, gelenleri beklemiyor çarpıyor ve geri kaçıyor gibi, biri birinden kaçıyor gibi bir gidişi patlayan sıkınca içinden çıkan durmayan patlayan süblimleşmeye doğru bela okuduğun son kadehin banyoya koşuşu ani bir deprem, asfaltın üzerindeki su için bekleyen değil sallanan öfke, nefes tutuş bırakmayı unutuş